Liesbeth Spruyt gaat in haar werk op zoek naar een gevoel van harmonie, evenwicht, leegte en intensiteit. De zoektocht naar verfhuid en proportie vormen hierin een belangrijke leidraad.
Als toeschouwer zijn wij geconditioneerd door het kijken naar beelden die in een kader of frame zitten.
Deze manier strookt niet met de realiteit. Wij nemen de werkelijkheid waar vanuit een constant bewegend beeld, een focus met een uitwasem. Spruyt tracht een beeld op te roepen waarin controle van een frame weggegomd wordt.
De ‘Script Collection’ toont een résume van het schildersproces. Schildersvlekken duiden een periode in het proces aan. Alledaagse taferelen worden grafisch vertaald. De ondergrond is een synthetische doek. Dit transformeert de olieverfvlekken in pixels.
fragiel & lichtogend
De schilder sluit het handschrift zo goed als uit.
De transparantie van de werken laat de textuur van de canvas doorschemeren. Deze methode zorgt voor een fragiel en lichtogend resultaat. In de reeks batik-werken worden horizontale krassen en lijnen verdubbeld, hierdoor begint het werk niet rond één geste te draaien en ontstaat er een koelere vormtaal.
Spruyt’s werken functioneren als objecten in de ruimte. Haar schilderijen worden opgespannen rond een frame. De randen maken deel uit van het werk. De schilderijen staan nooit alleen maar kunnen enkel begrepen worden in het licht van de vele andere werken.
